مــرا بــا عشـق عتــرت زاده مــــادر
مـــرا شیـــر محبت داده مــــــــادر
نبــاشـد لنگ در محشـــر کمیتــــم
کــه مـــن از دوستان اهـــل بیتـــــم
شــدم از خــردسالــی بـــــی اراده
ارادتمنــد بــــر ایـــن خـــانـــواده
ســر این سفره عمری ریــزه خوارم
ولینعمت , بــه جــز ایشان نـــــدارم
خدا داند کـه بر اینان چه داده است
که خود هم عاشق این خانواده است
چنــان کعبه سیــه پــوش حسینــم
غلام حلقــــه در گــــوش حسینــم
مــرا جـز عشق او سرمایه ای نیست
بــه سر , جـز سایه او سایه ای نیست
نــه هــر اهل دلی دلـــداده اوست
کــه مستــی ها همـه از بــاده اوست
گــر اینجـا مرثیت خــوان حسینـم
در آنجا هــم ســـر خوان حسینـــم
بــدو وابستــه باشد تـــار وپـــودم
وزو بـــاشد همــه بـــود و نبـــودم
چــو اینجـا انتسابـم با حسین است
بـــه فردا هم حسابم بــا حسین است
خوش آن عاقل کــه شد دیوانه او
کشــد مـــرغ دلـــش را دانـــــه او
دلــم را اشک شوقش شستشو داد
مـــرا در چشــــم مــردم آبــرو داد
دلــی را کآتش عشقش فــــروزد
یقیـــن دارم کـــه در دوزخ نســوزد
*****
|