آن که با دست کوتاه ببخشد او را با دست دراز ببخشند [ مى‏گویم : معنى آن این است که آنچه آدمى از مال خود در راه نیکى و نیکوکارى بخشد ، هرچند اندک بود خدا پاداش آن را بزرگ و بسیار دهد ، و دو دست در اینجا دو نعمت است و امام میان نعمت بنده و نعمت پروردگار فرق گذارد ، نعمت بنده را دست کوتاه و نعمت خدا را دست دراز نام نهاد ، چه نعمتهایى خدا همواره از نعمتهاى آفریدگان فراوانتر است و افزون چرا که نعمتهاى خدا اصل نعمتهاست و هر نعمتى را بازگشت به نعمت خداست و برون آمدن آن از آنجاست . ] [نهج البلاغه]

مطالب زیر توسط      نوشته شده است!

آری خدا هم از تو سر افراز می شود
وقتی زمان روضه ات آغاز می شود اندازه بهشت دلم باز می شود وقتی دلم به اشک غمت شستشو گرفت این دل چقدر پیش خدا ناز می شود وقتی که درد پیش مداوای تو رسید دیگر خودش طبیب شفاساز می شود وقتی که شاه کلید ادب را به من دهی درهای آسمان برویم باز می شود توحید هر کجا به سر ماذنه رود با لحظه لحظه ذکر تو دمساز می شود در پای منبر تو دلم را نشانده ام اینجا سخن به نام تو اعجاز می شود با ذکر روضه های تو بعد از هزار سال آری خدا هم از تو سر افراز می شود
	نظرات شما ()

تعداد   19646   بازدید